Gijs Gans

Gijs Gans, de knecht van Oma Duck en verre neef van Donald, staat bekend om zijn enorme luiheid en eetlust. Op het eerste gezicht is hij niet uit superheldenhout gesneden, en wellicht juist daarom hebben auteurs van Disneyverhalen hem verschillende keren als superheld laten optreden. In 1998 verscheen in het Italiaanse weekblad Topolino Le avventure di Superciccio (De avonturen van Supergijs), een reeks van in totaal 5 1-paginagrappen met teksten van Rudy Salvagnini en tekeningen van Stefano Turconi. Deze Supergijs beschikt over diverse superkrachten, maar is niettemin dezelfde hongerige, luie gans als altijd. Zijn befaamde eetlust blijkt echter ook voordelen te hebben: in een van de verhalen jaagt alleen al de aanwezigheid van de gulzige Supergijs een buitenaards monster op de vlucht dat uit jam bestaat.

Een vergelijkbare gagreeks is I supereroi di Ciccio (de superhelden van Gijs) van Carlo Panaro (tekst) en Giuseppe Facciotto (tekeningen). Deze reeks van 6 grappen verscheen in 2006 in de Topolino, en in elke grap parodieert Gijs Gans een andere superheld. Hij is te zien als respectievelijk Supergijs, Flashgijs, Batgijs, Fantastic 4 Gijzen, Gijshulk en Spidergijs. Aan het begin van elk verhaal zien we Gijs op oma's boerderij in de schaduw van een boom lezen, wat suggereert dat we hier te maken hebben met de fantasie van Oma's knecht.

In 2008 tenslotte, komt Gijs nogmaals in actie als superheld, ditmaal als Iron Ciccius (IJzeren Gijsius) lid van de Ultraheroes. Deze groep superhelden onder leiding van Ega Beva bestaat naast de vier klassieke Disneyhelden Superdonald, Superkatrien, De Groene Vleermuis en Supergoof ook uit Gijs Gans en Guus Geluk, die voor deze gelegenheid door Ega Beva voorzien zijn van een kostuum en gadgets. De Ultraheroes proberen te voorkomen dat een groep superschurken een machine in handen krijgt waarmee ze de wereld kunnen veroveren. Gijs Gans is in het verhaal meer gefocust op eten en slapen dan op het redden van de wereld.